Μετά το άγχος των εξετάσεων, έρχεται για παιδιά και
γονείς το ακόμα μεγαλύτερο άγχος της αναμονής των αποτελεσμάτων. Όσο κι αν οι έφηβοι γνωρίζουν πάνω κάτω την
επίδοσή τους σε κάθε μάθημα, μέχρι να ανακοινωθούν τα αποτελέσμα, θα είναι
γεμάτοι αγωνία.
Ενώ όμως,
γνωρίζουμε πώς να φερθούμε όταν το αποτέλεσμα είναι θετικό, καθώς η ανακούφιση
και η αναγνώριση των προσπαθειών του παιδιού γεμίζουν την οικογένεια με χαρά
και υπερηφάνεια, τι κάνουμε όταν το αποτέλεσμα είναι
αρνητικό; Πως πρέπει
να χειριστούμε την αποτυχία και την εύθραυστη ψυχολογία του παιδιού;
Το πρώτο και σημαντικότερο είναι να αποδεχτούμε εμείς οι
ίδιοι την αποτυχία και να τη διαχωρίσουμε από την αξία του παιδιού. Είναι απαραίτητο για τον/την έφηβο να
γνωρίζει πως η προσπάθεια ξεκινά από τον εαυτό αλλά δεν ταυτίζεται μαζί του.
Ότι είχε μια αποτυχία και όχι είναι μια αποτυχία.
Ο/η έφηβος βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση ζωής και η
συναισθηματική του/της κατάσταση μεταβάλλεται συνεχώς. Πρέπει λοιπόν να είμαστε ιδιαίτερα
προσεκτικοί στις εκφράσεις μας αλλά και στη συναισθηματική μας φόρτιση προς
τον/ την έφηβο γιατί πολλές φορές μπορεί να οδηγηθούν σε ακραίες συμπεριφορές
(κρίσεις άγχους, κρίσεις πανικού, ακόμα και απόπειρες αυτοκτονίας).
Ένας από
τους βασικότερους λόγους για αυτό είναι η βαριά ευθύνη της επένδυσης όλης της
οικογένειας πάνω στις πλάτες του/της. Άρα, όταν αποτυγχάνει, αισθάνεται ότι έχει
απογοητεύσει τα πιο σημαντικά πρόσωπα για αυτό/ αυτήν. Τα οποία έχουν κοπιάσει
για να τον/την βοηθήσουν.
Το κυριότερο είναι λοιπόν να επικρατήσει ψυχραιμία και
επιβεβαίωση πως η οικογένεια συνεχίζει να υποστηρίζει και να αγαπά το παιδί. Άλλωστε, υπάρχουν άπειροι δρόμοι στη ζωή
και ο έφηβος έχει όλο το χρόνο μπροστά του/της να τους εξερευνήσει. Σίγουρα το
τέλος του δρόμου δεν είναι οι εξετάσεις.
Πηγή :Jenny.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου